تجربهگرایان و فطرتگرایان، دو رویکرد متفاوت هستند که هر یک بر اساس مبانی انسانشناسی و شناختشناسی خود، سازمان روانی انسان و عملکرد آن را مورد بررسی قرار دادهاند. بر این اساس، برخی از نظریهپردازان و مکاتب رواندرمانی موجود، انسان را صرفاً “ماشینی بیولوژیک – غریزی” و برخی دیگر او را “ماشینی مکانیکی – غریزی” فرض نموده، از این رو “تعاریف” و “روشهای درمانی” خود را بر آن فرض، بنا نمودهاند.
بر همین اساس است که تشتت آرا در ارائه تعریف روانشناسی و نیز ارائه شاخصهای «سلامت» و «بیماری» و «محتوا» و «فرایند» تغییر، به شدت دیده میشود و هر تعریفی، تعریف ماقبل و هر درمانی، درمان سابق خود را منکر میشود. این در حالی است که به نظر میرسد ابعاد وجودی انسان، فقط منحصر در بعد غریزی یا زیستی نیست، بلکه دارای ابعاد وجودی مختلفی است. “طبع”، “غریزه” و “فطرت”، سه عنصر وجودی انسان است که در نگاه به انسان به آنها نیازمندیم.
جهت مشاهده صفحات شناسنامه، فهرست و مقدمه کتاب روی لینک زیر کلیک کنید.
دیدگاه خود را بنویسید